Je hebt van die weken dat er niks gebeurt en de deadline van de column steeds maar dichterbij komt. En je hebt van die weken dat het ene onderwerp nog beter is dan het andere. Keuzestress. Dit is zo’n week. Want waar moet het over gaan? Over het grote gelijk van de vorige minister van Sociale Zaken en zijn strijd tegen de flexibilisering? Over dat ASML weer kiest voor vaste contracten in plaats van payroll- en uitzendconstructies?
Goed onderwerp, maar de ruzie over de mogelijke verkoop van Eneco is dat ook. Tenslotte hebben veel van onze raadsleden zich daar terecht tegen gekeerd. Dus ja, ook de treuzelende aandeelhouderscommissie die door tijd te rekken haar eigen duurzaamheidsagenda wil veilig stellen, verdient een plek. En hoor ik u zeggen: ‘De FNV dan?’ Ja, die ook. Want als we het over de hervorming van het pensioenstelsel hebben en daarin niet de verhoging van de AOW-leeftijd en de positie van zzp’ers zonder aanvullend pensioen meenemen, zijn we geen knip voor de neus waard.
Keuzestress dus. Paniek. Ineens kan ik me geheel in de millennial verplaatsen. Ik had nog geen onderwerp weggestreept of ik las alweer over het ter discussie stellen van de aanvullende verzekering door zorgverzekeraars. Perfect materiaal voor een column. Over hoe ik de redenering van de verzekeraars niet helemaal volg. Het wordt te duur, omdat mensen selectief kiezen en dus als vijftigplusser geen kraamverzorging in hun pakket hoeven. Daar kan je van alles van vinden, maar de verbazing over dit bewuste keuzepatroon van de consument is vreemd. Want was dit niet precies de bedoeling van die aanvullende pakketten? Ook over de stakende leraren en de reactie van Arie Slob valt wel het een en ander te melden. En wat te denken van Kajsa Ollongren die het gemeentebestuur van Brunssum wil zuiveren en daarom Gerd Leers tot waarnemend burgemeester benoemde?
Zoveel onrecht, zoveel stof. Als ik zou willen kan ik door tot ver na de verkiezingen. Maar nee. Ik doe het dit keer anders en schenk aandacht aan een onderwerp dat in sociaal-democratische kringen al snel ondersneeuwt: dierenleed. Kersvers Kamerlid William Moorlag wil een einde maken aan het fokken van raskatten met een genetische afwijking. Poezen zonder vacht die verbranden bij zonneschijn; poezen met korte pootjes die nauwelijks kunnen lopen; en katers met platte neuzen waardoor ze nauwelijks kunnen ademen.
Gekkigheid die zich helaas niet beperkt tot katten. Ook veel eigenaren van honden vergeten (of willen niet weten) dat hun ‘accessoire’ pijn lijdt. Het mopshondje dat hijgt, omdat het niet normaal adem kan halen of de chihuahua zonder vacht die niet zonder jas naar buiten kant. Het is schandalig en niet meer van deze tijd. Geen liefhebberij, maar dierenmishandeling. Terecht dus, dat William hier een punt van maakt. De zorgverzekeraars, Ollongren en Slob komen de volgende keer wel weer aan de beurt.
Afbeelding: Shutterstock