Toegegeven: met alle commotie over de onderhandelingen, het lekken, het uitruilen op medisch ethische kwesties, het ongenoegen van Segers, het bijna manische optimisme van Rutte en de onverstoorbare Pechtold duurde het even. Maar hij heeft het voor elkaar. Sybrand als redder van het Wilhelmus. De aanhouder wint.
Ons volkslied wordt dus in ere hersteld. Dankzij Sybrand hummen binnenkort niet alleen onze sporters, maar ook onze kinderen het Wilhelmus. Op weg naar de gymles met zijn allen: ‘Wilhelmus van Nassouwe ben ik van Duitsen bloed? Den Vaderland getrouwe ben ik tot in de Dood.’ Gezellig. En noodzakelijk ook om ‘op samenhangende wijze aandacht te besteden aan elementen die van belang zijn voor de nationale identiteit’.
Het onderwijs heeft er weer een opdracht bij. Even geen gesteggel over de hoogte van het salaris, gezeur over de kleinere klassen of luchtfietserij over het verlagen van de werkdruk, maar de inhoud voorop. Nu de praktische invulling nog. Dat wordt nog knap lastig. Het begint al met de leraren. Want kennen zij alle vijftien coupletten uit het hoofd? En zo ja, hoe krijg je die weinig spannende, buitengewoon trage en totaal ondoorgrondelijke zestiende-eeuwse tekst in het hoofd van het tienjarig kinderbrein?
Om nog maar te zwijgen van zinssneden als ‘dan dat ik God den Heere, der hoogsten Majesteit, heb moeten obediëren in den gerechtigheid’. Hoezo scheiding tussen kerk en staat? Persoonlijk moet ik er niet aan denken dat mijn kinderen met dit soort religieuze teksten zouden zijn geïndoctrineerd. Ik had ze meteen van school gehaald. Dan maar thuisonderwijs.
Onbegrijpelijk vind ik het. Van de VVD, maar vooral ook van D66. De partij die zich de afgelopen jaren heeft opgeworpen als hoeder van het seculiere Nederland. En waarom? Wat draagt het uit je hoofd stampen van het Wilhelmus nu eigenlijk bij? Natuurlijk is het waardevol als onze kinderen de geschiedenis kennen. Maar dan wel het hele verhaal, inclusief context. En is een tekst uit 1574 daar nu echt het juiste middel voor? Of is de inhoud van het Wilhelmus toch wat achterhaald?
Misschien overdrijf ik. Er zit namelijk meer in de koker: zodra kinderen achttien worden, zullen ze een boekje krijgen over onze vaderlandse geschiedenis. Een beetje laat, maar een mooi gebaar. Zo’n boekje kan natuurlijk de broodnodige context en duiding bieden. Over de VOC, de zwarte bladzijden van de slavenhandel en de verschillende kanten van helden als Piet Heijn. Voor veel Nederlanders een held, voor de Cubanen een ordinaire piraat.
Maar precies over die context maak ik me zorgen. Het lesgeven over de koloniale geschiedenis sneuvelde immers wel op de onderhandelingstafel. En zo lijkt Jan Peter alsnog zijn zin te krijgen: de VOC-mentaliteit is weer helemaal terug van weggeweest. Het blijft gissen, maar het zou me niet verbazen als Sybrand het lek is. Eerst het verhaal van de embryo’s en het levenseinde, vervolgens wat stoken bij je onderhandelingspartners en dan je stokpaardje binnenhalen. Afkomst laat zich niet verloochenen. Patriciër Van Haersma Buma die ons plebejers wel even het Wilhelmus bijbrengt.
Afbeelding: Najib Nafid | Hollandse Hoogte