Uit de Kamer
Waar vult de Kamer haar dagen eigenlijk mee? En zijn er nog zaken die extra aandacht van lokale bestuurders verdienen? Eens in de maand licht senior-beleidsmedewerker Ton Langenhuyzen twee interessante zaken uit de schijnbaar onuitputtelijke stroom van moties, amendementen en spoeddebatten. Ditmaal zijn dat de redding van de Kindertelefoon en criminele families.
Kindertelefoon
De Kindertelefoon: al decennialang een toevluchtsoord voor kinderen en tieners in nood. Wie wilde praten over problemen thuis, pesten op school of verliefdheid kon er altijd terecht. In 2016 handelde de Kindertelefoon alleen al 540.000 telefoontjes en 80.000 chatverzoeken af.
Tot 2015 regelde de Rijksoverheid de financiering, maar na de decentralisaties werden de gemeenten verantwoordelijk. Bij wijze van overgangsregeling nam de VNG het toen over. Zij haalde het geld zelf uit het Gemeentefonds en financierde daarmee de Kindertelefoon. Dit is echter in strijd met de regels, aangezien het Gemeentefonds iedere gemeente apart financiert en niet de VNG als koepelorganisatie. Per 2018 moest de Kindertelefoon daarom met iedere gemeente om tafel. Het jaarbudget van € 3,8 miljoen zouden ze zo bij elkaar moeten sprokkelen.
De Kindertelefoon dreigde ten onder te gaan
Onder meer het Rotterdamse raadslid Co Engberts luidde hierop de noodklok. Het dreigde helemaal mis te lopen. Voor Henk Nijboer alle reden om schriftelijke vragen te stellen. Klopte het dat de Kindertelefoon in financiële problemen kwam als ze met iedere gemeente aparte afspraken zouden moeten maken?
Staatssecretaris Martin van Rijn antwoordde dat de Kindertelefoon inderdaad niet met alle gemeenten een afspraak had gemaakt. Op 1 juni waren dat er nog ruim 100. Dat leidde tot teveel onzekerheid, vond Van Rijn. Om het voortbestaan van de Kindertelefoon niet in gevaar te brengen en omdat veel gemeenten aangaven een voorkeur te hebben voor centrale financiering, gaat de staatssecretaris de Kindertelefoon weer landelijk financieren. Daarvoor gaat hij de wet aanpassen, zodat een deel van de financiering aan het Gemeentefonds kan worden onttrokken.
Criminele families
Het rapport Criminele families in Noord-Brabant geeft een inkijkje in een aantal criminele Brabantse families. Dat is niet bepaald fraai: sommige families leven al generaties lang van de misdaad. Hoewel dat niet nieuw is, blijken de generatie-effecten erg lastig te doorbreken. Om de in Brabant welige tierige criminaliteit aan te pakken is al een speciale taskforce opgericht. Politie, OM, gemeentebesturen en andere overheidsinstanties als de belastingdienst werken hierin samen om het leven van deze criminelen zo zuur mogelijk te maken.
Voor de Kamer dus niet geheel onbekend terrein. Attje Kuiken zag desalniettemin genoeg reden om hierover een debat aan te vragen. Zo doet een bonte stoet van leerplichtambtenaren, belastingdienst, sociale rechercheurs, gemeente, politie, woningcorporaties en het OM er alles aan om de generatie-effecten doorbreken, maar kijken vervolgens veel mensen op het verkeerde moment weg en wordt er niet doorgepakt.
De privacywetgeving werkt beklemmend volgens veel burgemeesters
Een heikel punt is daarbij dat lokale bestuurders omwille van de privacywetgeving maar beperkt inzicht hebben in de reilen en zeilen van deze criminele families. Daardoor kunnen zij de criminaliteit onvoldoende bestrijden. Minister Blok van Veiligheid en Justitie beloofde daarop te gaan praten met de burgemeester. Vervolgens zal hij met aanbevelingen komen om deze knelpunten weg te nemen.
Minister Blok van Veiligheid en Justitie zegde toe om nog voor de zomer met de burgemeesters te gaan praten over de knelpunten die zij ervaren. Hij komt dan vervolgens met een overzicht van waar informatiedeling aanloopt tegen privacywetgeving en hoe hij die knelpunten wil oplossen.
Afbeelding: Shutterstock
Contactgegevens:
T: 070-3182792
E: t.langenhuyzen@tweedekamer.nl