Het is zomer, vakantietijd en dan gebeurt er meestal niet zoveel. Tenminste, dat lijkt zo. Je ziet in de zomer altijd het beste hoe een samenleving verandert: momenteel woedt er in Frankrijk een hevige discussie over het boerkini-verbod, dertig jaar geleden ging het nog over het wel of niet topless zonnebaden.
Terwijl mannen in het Syrische Manbij vieren dat ze bevrijd zijn van IS en eindelijk hun baard af kunnen scheren, schieten de barbierzaken in steden als Amsterdam, Berlijn en London als paddenstoelen uit de grond. Waar voor de Syriër de baard het teken van onderdrukking is, symboliseert de hipsterbaard voor de ‘fashionistas’ de moderniteit. Baarden waar ongelooflijk veel zorg en geld aan wordt besteed, maar in beide gevallen gaat het gewoon om een ordinaire vorm van gezichtsbedekking.
Baarden en niqaab zorgen voor afstand. Je spreekt iemand die van top tot teen gehuld is in een zwart gewaad nu eenmaal niet zo snel aan en dat doe je ook niet met iemand die behalve een enorme baard ook lichaamsbedekkende tattoos heeft. Uiterlijkheden, die gewoon contact, het praatje bij het stoplicht of in de rij voor de kassa van het pretpark, in de weg staan.
Als je goed keek, zag je dit mijden van contact deze zomer op allerlei manieren terugkomen. Met het nodige kunst- en vliegwerk probeerden we om vooral niet in contact te komen met anderen en om niet aangesproken te worden voor een ‘praatje pot’. Loop eens door Gouda, Middelburg of Amsterdam en kijk om je heen. Iedereen is met zichzelf bezig. De een maakt al dan niet met gebruik van een selfiestick een foto van zichzelf, de ander loopt starend naar zijn beeldscherm en schijnbaar zonder aandacht voor zijn omgeving de stadsroute, terwijl de derde voortdurend zijn iPad in de lucht houdt voor weer een foto van de omgeving of liever nog van zichzelf.
Dit was de zomer van het zelf, de selfieterreur. Je kon geen meter lopen of er liep wel weer iemand tegen je aan, omdat die zichzelf aan het filmen was met zijn selfiestick. Alle social media liepen over van de selfies. Met als nieuwe loot aan de stam: snapchat. Een app die zorgt dat je meest idiote selfie wel gedeeld en dus gezien kan worden, maar (gelukkig) niet voor eeuwig vindbaar blijft.
Het beste wat je over de selfieterreur kan zeggen is dat deze niet discriminerend is. Iedereen doet er aan mee, iedereen wordt er door gehinderd en niemand kan zich er aan onttrekken. Ook of misschien juist wel niet politici. Deze week werden we verblijd met beelden van het kabinet, gelukkig allemaal goedgehumeurd en heelhuids weer terug in het land. Volgens goed gebruik begonnen ze met een heidag. Dit jaar in Delft. Maar ook hier weer die selfies, die beelden van Mark en de anderen die vooral naar zichzelf in de camera kijken, en bezig zijn met zichzelf en de vraag hoe ze het beste tot hun recht komen. Het waren de eerste selfies van het nieuwe politieke seizoen en er helaas nog velen zullen volgen.
Foto: Phil Nijhuis/ Hollandse Hoogte