De PvdA-kandidatenlijst kent veel nieuwe en opvallend jonge gezichten. Bij de eerste twintig vinden we vier twintigers. Drie van hen zijn bezig met hun eerste periode in de gemeenteraad, de vierde stapt direct de landelijke politiek binnen. Lokaal Bestuur sprak hen.
Ik wil jongeren een stem geven in de Tweede Kamer
Habtamu de Hoop
Raadslid in Súdwest-Fryslân, oud-presentator van Klokhuis & nummer 10 op de kandidatenlijst
Waarom koos je voor PvdA?
‘Dat heeft direct met mijn levensverhaal te maken. Ik ben te vondeling gelegd in Addis Abeba (Ethiopië) en kwam in een weeshuis terecht. Na acht maanden ben ik geadopteerd door mijn ouders en meegenomen naar hun boerderij in Friesland. Daar in een klein dorp had iedereen mij lief en kreeg ik alle kansen. Maar niet iedereen heeft die kansen. Mijn dromen komen misschien uit, maar anderen hebben die dromen niet omdat ze wakker liggen omdat ze de rekeningen niet kunnen betalen. Deze mensen verdienen ook perspectief. Dat ís de PvdA.’
Waarom ging je de politiek in?
‘Ik was altijd al geïnteresseerd in politiek, we praatten thuis over de maatschappij, ik zat in de debatclub op school en deed mee aan Op weg naar het Lagerhuis van BNNVara. Toen onze gemeente drie jaar geleden opging in de fusiegemeente Súdwest-Fryslân heb ik mij kandidaat gesteld voor de raad. Omdat ik vond dat ook kleinere dorpen gehoord mochten worden in het gemeentehuis. Wij zijn in oppervlakte de grootste gemeente van Nederland en tellen 89 kernen. Ik wilde dat de belangen van ons dorp en andere kernen werden vertegenwoordigd en niet alleen van grotere plaatsen als Sneek.’
Waarom kies je na drie jaar al voor de Tweede Kamer?
‘De ernst die ik voel bij jongeren. Ze spreken zich uit als nooit tevoren, of ze nu demonstreren voor het klimaat of Black Lives Matter. Maar ze voelen zich niet vertegenwoordigd door de politiek. Hen wil ik daarom in de Kamer een stem geven. Zeker nu zij voor het eerst minder kansen dreigen te krijgen dan hun ouders. Ze kunnen geen betaalbare woning meer vinden en kunnen een vast contract vaak vergeten. Jongeren hebben een gebrek aan perspectief. Ja, het enige perspectief dat ze hebben is een studieschuld.’
Je hebt ervaring opgedaan in de raad, wat neem je mee naar Den Haag?
‘Hoe je dingen voor elkaar kunt krijgen, dat het soms in kleine stapjes gaat. Ik heb bijvoorbeeld steun gekregen dat we in onze gemeente bij nieuwbouwprojecten 25% sociale huurwoningen krijgen. Ik zei al dat we een grote gemeente zijn. Ik probeer altijd bij elk dorp langs te gaan om te horen wat er speelt bij de verschillende bevolkingsgroepen. Wat dat betreft is onze gemeente Nederland in het klein. Ik wil als Kamerlid ook het gesprek met mensen aangaan, een echte volksvertegenwoordiger zijn. Ja, ik word ook de Friese volksvertegenwoordiger, ik weet wat hier speelt. Maar andere regio’s zijn net zo belangrijk, hoor.'
Ik blijf in Groningen wonen
Julian Bushoff
Fractievoorzitter in Groningen, student Internationale Betrekkingen aan de Rijksuniversiteit Groningen & nummer 14 op de kandidatenlijst
Waarom koos je voor de PvdA?
‘Zoals Joop den Uyl altijd zei: de sociaal-democratie komt op voor mensen, die het moeilijker hebben, knokt voor een eerlijker land en voor een betere toekomst voor iedereen. Daarnaast prediken we niet alleen onze idealen, we zijn ook bereid om die om te zetten in concrete resultaten. Zo willen we naar elkaar omzien en de helpende hand toesteken.’
Je bent twee jaar fractievoorzitter. Waarom wil je nu al naar Den Haag?
‘Ik heb het naar mijn zin in Groningen en wil niet per se weg. Dat ik me kandidaat heb gesteld is, komt doordat ik het verschil wil maken in Den Haag. Nederland kent enorme crises: het klimaat, de zorg en wonen. Je ziet jongeren hiervoor de straat op gaan. Zij verdienen een stem. En ik blijf me inzetten voor Groningen, ik ga de stad niet verlaten. Ja, dat zal op en neer pendelen worden, maar dat is voor de goede zaak.’
Welke lessen neem je uit Groningen mee?
‘De persoonlijke verhalen die ik hoorde als fractievoorzitter, maar ook toen ik werkte in het café, op de markt, waar ik biologische groenten en fruit heb verkocht, en voor Vluchtelingenwerk. Den Haag is voor veel mensen een ver van mijn bed show, terwijl ik juist de politiek ben ingegaan om verschil te maken in hun dagelijks leven. Dat hoop ik straks vast te houden. Zo ben ik er best trots op dat het in Groningen is gelukt na tientallen jaren gesteggel de kwijtscheldingsregeling te verruimen en de tegemoetkoming voor mensen met een laag inkomen en chronische ziekte te verhogen. Dit soort resultaten zorgen ervoor dat mensen die het niet breed hebben erop vooruitgaan.’
Wat ga je in Den Haag doen voor Groningen?
‘De mensen in het bevingsgebied verdienen gerechtigheid. Met mede-Groninger Henk Nijboer wil ik me voor hen inzetten. Pas was ik nog in Ten Post, in dat kleine dorp moeten tientallen huizen gesloopt en opnieuw opgebouwd worden. Deze mensen moeten zeker kunnen zijn van een veilige woning en prettige leefomgeving.
Als we het toch over woningen hebben: jongeren kunnen nauwelijks nog aan een betaalbare woning komen. Dat moet anders. Met ander landelijk beleid kan dat. Bijvoorbeeld door het voor gemeenten mogelijk te maken een woonplicht en opkoopbescherming in te stellen, zodat speculanten woningen niet opkopen en voor de hoofdprijs verhuren.’
‘Op papier heeft iedereen een gelijke stem, maar dat is niet zo’
Mikal Tseggai
Fractievoorzitter in Den Haag, masterstudent & nummer 18 op de kandidatenlijst
Wanneer kwam je bij de PvdA?
‘Ik liep als zestienjarige scholier een snuffelstage bij VVD’er Ard van der Steur en had al snel door dat dat niet mijn politieke richting was. Ik liep later stage bij het landelijke partijbureau en via de lokale Jonge Socialisten en het afdelingsbestuur belandde ik in 2018 in de Haagse gemeenteraad. Een jaar later werd ik de jongste fractievoorzitter van de Hofstad. Ja, het kan snel gaan.’
Waarom nu al naar de Tweede Kamer?
‘Vooropgesteld, ik wil helemaal niet weg uit de raad, al is dat natuurlijk wel de consequentie als ik gekozen word. Politiek hangt deels af van kansen grijpen en deels van toeval. Toen ik in de raad kwam, wist ik niet dat een jaar later fractievoorzitter Martijn Balster wethouder zou worden en ik hem zou opvolgen. Door de coronacrisis en Black Lives Matter ben ik gaan nadenken. Ik ben een vertegenwoordiger van een generatie die het hardst geraakt wordt door de coronacrisis. Hen wil ik een stem geven en dat kan het beste in het parlement. Hoe we de crisis straks achter ons laten, gaat ook over mijn generatie.
Bij Black Lives Matter speelt ook dat ik dit jaar nog een zusje heb gekregen, ze is nu acht maanden. Haar wil ik laten zien dat je afkomst niet telt als je iets wilt bereiken. Je ziet nu te weinig mensen met een kleur in de Kamer. Mensen met een migratieachtergrond, maar ook jongeren en laagopgeleiden, worden onvoldoende vertegenwoordigd in het parlement. Op papier heeft iedereen een gelijke stem, maar in de praktijk is dat niet zo.’
Wat neem je mee uit het gemeentehuis naar het Binnenhof – hemelsbreed nog geen kilometer?
‘Ik heb veel geleerd over het politieke handwerk. Dat betekent vooral ergens op af gaan. Niet praten over mensen, maar met mensen. Ga als gemeenteraadslid zelf kijken bij de voedselbank, bij de Ghanese kerk! Zo sprak ik eens met de organisatie van de intocht van Sinterklaas. Die waren niet blij dat ik zwarte piet wilde afschaffen, maar na twee uur gingen we wel met wederzijds begrip en respect uit elkaar.’
Wat ga je betekenen voor je stad als je in de Kamer zit?
‘Ik ben opgegroeid in Haarlem. Na Den Haag bestaat er in die stad misschien wel de meeste kansongelijkheid. Ik ga me dus inzetten voor gelijke kansen, of het nu om wonen, onderwijs of werk gaat, niet alleen voor de jongeren in mijn stad, maar voor alle steden.’
In de zorg wordt de PvdA stevig gemist
Bart van Bruggen
Oud-voorzitter van de JS, werkzaam bij de Patiëntenfederatie Nederland & nummer 19 op de kandidatenlijst
Waarom de Tweede Kamer?
‘Toen de sollicitatiecommissie partijgenoten opriep te solliciteren, hoefde ik niet lang na te denken. In de zorg, waar ik nu werk, wordt de PvdA stevig gemist. We – de PvdA - zijn lange tijd niet herkenbaar geweest op zorg, we hadden geen visie hoe het zorglandschap eruit moest zien en waren de mensen uit het oog verloren. Dat zie ik nu terugkomen, maar moet beter. Bij de Patiëntenfederatie kan ik onze invloed uitoefenen en ideeën delen met de politici, maar er is politieke verandering nodig, wat beter dan zelf aan de knoppen te zitten.’
Hoe kan de zorg dan anders?
‘Corona heeft laten zien dat samenwerken in de zorg belangrijker is dan concurreren. Zorginstellingen is ooit verteld dat ze de concurrentie moesten aangaan, omdat dat innovatiever zou zijn en de kosten zou drukken. We zien nu Ernst Kuipers steeds zeggen dat ziekenhuizen hun patiënten niet kwijt kunnen. Door de marktwerking doen we immers niet aan capaciteitsplanning. Dat geldt overigens ook voor de langdurige zorg, waar nu dezelfde problemen ontstaan.’
Hoe zie je rol van gemeenten hierin?
‘Gelukkig zie ik dat gemeenten steeds meer aan preventie willen doen, dat wordt ook van hen verwacht. Te veel mensen komen nog in de curatieve zorg terecht, terwijl ze veel beter ergens ander geholpen hadden kunnen worden, als we er eerder bij waren geweest. Maar als gemeenten hun best doen, worden ze financieel gestraft. Ik vind dat ze meer met zorgverzekeraars mogen organiseren.
Tegelijk zie ik dat veel zorg regionaal wordt georganiseerd. Daarmee valt de democratische controle tussen wal en schip. Gemeenteraden noch provincies kunnen beleid controleren. Maar ook burgers hebben onvoldoende inspraak in de zorg die hen raakt. Vanuit de Tweede Kamer zou ik gemeenten en inwoners meer handvatten willen meegeven om die controle te vergroten.’
Je woont in Utrecht. Wat neem je mee uit jouw gemeente?
‘Ik woon in Utrecht, maar ben opgegroeid in het Friese Balk. Overal geldt: politiek gaat over mensen. Ik woon nu in een gemengde buurt, tussen de wijken Ondiep en Zuilen. Juist voor die bewoners doet het ertoe wat de politiek beslist: investeer je in de zorg, onderwijs of goed wonen of kies je voor andere zaken. Dat zijn politieke keuzes die ik wil beïnvloeden.’
Afbeelding: Robin van Lonckhuijsen | AN