Nu ook de bordesfoto is gemaakt, hebben we precies een jaar na de val van Rutte III weer een missionair kabinet. Er is nieuw elan beloofd en met behoorlijk wat verrassende namen van buiten en grote beloften in het regeerakkoord (armoede bestrijden, klimaatverandering aanpakken en stikstofcrisis oplossen) lijkt die verwachting te worden waargemaakt.
Of is dit toch een sterk staaltje propaganda van de vier coalitiepartijen en valt er zowel op het personeelsbeleid als op de inhoud behoorlijk wat af te dingen? Want ga maar na: de hoofdrolspelers van de toeslagenaffaire zitten er nog en op de mooie woorden in het regeerakkoord volgen vaak geen centen en wel sigaren uit eigen doos.
Daarom ditmaal de stelling: ondanks alle mooie beloften en de frisse gezichten is Rutte IV toch echt een geval van oude wijn in nieuwe zakken.
De nieuwe bestuurscultuur is voorlopig een loze belofte
André Smit
André SmitLijsttrekker in Olst-Wijhe
‘Er is ons een nieuwe bestuurscultuur beloofd. Maar met dezelfde chefs aan het roer lijkt me dat een loze belofte. Rutte heeft in een interview aangegeven dat hij niet als een slang zijn huid kan afwerpen en zomaar kan veranderen. Van Kaag had ik – zeker nadat ze moest aftreden – verwacht dat zij vanuit de Kamer het nieuwe leiderschap vorm zou gaan geven. Maar ook dat is niet gebeurd.
Voor de gemeentelijke financiën ziet het coalitieakkoord er evenmin goed uit. In Den Haag strooien ze met miljarden, maar gemeenten, zoals Olst-Wijhe, moeten zwembaden sluiten, de ozb verhogen en bezuinigen op minimabeleid om de begroting rond te krijgen. Nee, ik ben er vooralsnog niet gerust op.’
Blijft bij mooie voornemens
Karin Weemhoff
Karin WeemhoffRaadslid in Capelle aan den IJssel
‘Er staan mooie voornemens in het regeerakkoord. Maar helaas is het nog steeds doordrenkt van het geloof dat de grote problemen worden opgelost door de markt. Voor de problemen, die dat marktdenken in de afgelopen tien jaar heeft veroorzaakt, zien we geen oplossingen.
Hoe zorg je bijvoorbeeld voor betaalbare woningen? Door daar geen oplossingen voor te bieden, blijven woningen interessant als beleggingsobject en is een oplossing voor de wooncrisis niet dichterbij.Ook op andere terreinen zie je dat. De zorg? Geen begin van een plan van aanpak voor de problemen. De Participatiewet? Blijft gewoon in stand. Ik mis kortom de intentie om de tweedeling in de maatschappij aan te pakken.
Een gemiste kans
Arnold Posthuma
Arnold PosthumaLijsttrekker in Voorschoten
‘Het meest opvallende aan Rutte IV is dat ze het regeerakkoord nauwelijks uitgewerkt hebben. Er wordt geen klare wijn geschonken. Geen idee of het een topjaar is of dat ik opgewerkte azijn drink. Ik kijk naar het etiket van deze coalitiefles en zie hoopgevende aanwijzingen, maar ik weet ook dat de weersomstandigheden en grond matig zijn geweest. En dus heb ik twijfels bij de kwaliteit van deze wijn.
Wat ik ondertussen wel weet, baart me zorgen. Zo is er voor de bouwopgave te weinig geld. Ook het monopolie van projectontwikkelaars op de snelheid en aantal te bouwen woningen wordt niet doorbroken. Zo blijven de mogelijkheden van gemeenten beperkt. Een gemiste kans.’
Geen nieuw elan
Henri van Smirren
Henri van SmirrenLijsttrekker in Wassenaar
‘Eens met de stelling. Hoewel geprobeerd is om met nieuwe aansprekende namen indruk te maken, is van nieuw elan geen sprake. Burgers zien dat de hoofdrolspelers Rutte, Kaag en Hoekstra na een stoelendans weer in een nieuw kabinet terugkomen. Funest voor het vertrouwen in de politiek en de overheid, dat al zo onder druk staat. De onbegrijpelijke manier, waarop deze week de Groningers werden behandeld, is illustratief. De lange rij gedupeerden met aan het einde van de dag een lege pot, duidt erop dat er weinig gaat veranderen.’
Afbeelding: Bart Maat | ANP