Het is een roerige zomer. Natuurlijk hebben we de berichten over droogte, het warme weer en de vele bosbranden in Europa gehoord en gelezen. Maar het zijn toch vooral de boeren die met hun acties doel treffen. En dat in het seizoen, waarin zij het eigenlijk heel erg druk zouden moeten hebben met het binnenhalen van de oogst.
Iedereen heeft over die acties wel gezegd wat er over te zeggen valt. Van schande tot begrip en van dom tot ze hebben groot gelijk. De bezoeken van Rutte aan een handvol boeren hebben niet veel losgemaakt: te weinig, te laat en zonder perspectief.
Perspectief is daarmee wel het sleutelwoord van deze zomer geworden. De boeren moeten perspectief geboden worden om uit deze impasse te komen, starters moeten perspectief hebben om een huis te kunnen krijgen en bij BBB zien ze perspectief om de grootste partij te worden bij de komende Statenverkiezingen. Dat laatste is dan weer geen goed perspectief voor Nederland en ook niet voor de boeren, het klimaat en de natuur.
Ik heb waardering voor Caroline van der Plas. Niet omdat ik het met haar eens ben, wel omdat ze een taal spreekt die iedereen begrijpt, ze de uitstraling van je lievelingstante heeft, en omdat ze lef toont door vanuit het niets zo aanwezig te zijn en ondertussen bij elke talkshow weet aan te schuiven. Niet omdat ze zoveel zinnigs heeft te melden. Wel om wie ze is, het leuk vertelt en omdat er niemand is die haar bij de les weet te brengen.
Juist nu zou ze het goede verhaal kunnen brengen. De boeren vertellen, dat het waanzin is dat de Rabobank nog tot bij wijze van spreken gisteren leningen verstrekte voor meer koeien en varkens. De boeren vertellen, dat het absurd is dat de winsten van supermarkten per dag groeien. De boeren vertellen, dat het schandalig is dat nota bene hun eigen coöperatie FrieslandCampina niet in gesprek wil gaan met Remkes. En dat de weigering van de supermarkten om met de bemiddelaar te spreken, die net als de Rabobank behoorlijk wat boter op hun hebben, niet minder beschamend is.
Caroline heeft hier een belangrijke opdracht: de boeren uitleggen dat het juist deze bedrijven zijn die hen al decennia een oor aannaaien en dat ze ook nu lekker makkelijk de boeren de kastanjes uit het vuur laten halen. Die bedrijven zijn de vijanden van de boeren, niet de overheid. Dat zou Caroline kunnen en moeten zeggen.
En dat geldt ook voor Albergen. Het dorp is in rep en roer, omdat het COA een hotel heeft gekocht en het Rijk de gemeente heeft overruled. Het gemeentebestuur spreekt er schande van. Men wist van niets, is overrompeld en huilt met de burgers mee. De opvang van asielzoekers mag overal, maar liever niet bij hen. En als het dan moet maximaal 30. Dat had het gemeentebestuur al lang kunnen regelen, maar Tubbergen deed niets en krijgt daar nu de rekening voor gepresenteerd. Caroline zou dat kunnen uitleggen, op z’n Sallands.
Maar Caroline doet dit allemaal niet. En desondanks – of misschien juist wel daardoor – stijgt de BBB in de peilingen. Het lijkt inmiddels een beetje op de stormachtige opkomst van de LPF en het FvD van Thierry en Theo. Met de Statenverkiezingen voor de deur zorgt dit voor slapeloze nachten, want echt een wenkend perspectief is dat niet. De meesten van de tachtig FvD-Statenleden zijn inmiddels opgestapt, op eigen titel, op naam van een andere partij verder gegaan of de zetels zijn gewoon leeg gebleven.
Als de peilingen bewaarheid worden, is dat ook voor de BBB een reëel scenario. Je stampt een politieke partij niet zomaar uit de grond. Zeker niet als de basis voor die partij anti is: anti-regering en anti-maatregelen die nu eenmaal genomen moeten worden. Ergens tegen zijn als bindingsfactor is beperkt houdbaar, ongeacht hoe leuk je Caroline ook vindt, en ongeacht hoe strategisch ze ook haar mond houdt op cruciale momenten.
Afbeelding: Robin Utrecht | ANP